Genieten, elke dag!!!

He hallo daar!

Hoe gaat het daar bij jullie? Het is al weer een tijdje gelden dat jullie iets van me gehoord hebben maar als je boven in de Bergen zit zonder electiciteit, is het lasting om te communiceren. Ik ben gisteren veilig met de bus uit Dhading in Kathmandu aangekomen. Dat lijkt niet zo bijzonder maar wel voor Nepalese begrippen want ze rijden hier echt als idioten. Gisterenochtend is er en lokale bus op de snelweg tussen Kathmandu en Dhading van de snelweg 150 meter de rivier in gestort. Minstens 14 doden zijn hierbij overleden en 26 mensen gewond geraakt. Ik zat boven op het dak van de bus toen we langs de plaats van het ongval kwamen en het was geen prettig gezicht. Ik moest wel even slikken en heb een extra gebedje gedaan om veilig in Kathmandu te geraken.

ABC trekking
Morgen vertek ik met Jelle en Herman voor een trekking naar Annapurna Base Camp. Als alles goed gaat komen we na een aantal dagen aan op 4.100 meter hoogte. De tocht moet echt waanzinnig mooi zijn en als je op het basecamp bent heb je 360 graden view op Bergen van 7.000 en 8.000 meter. Herman heeft al een aantal foto’s en verhalen van Ajay (onze Nepalese coordinator) gehoord en dat zorgt er voor dat we alleen maar enthousiaster worden. We gaan zonder gids en draggers en moeten zelf in de Bergen zien te overleven. De tocht is niet zo ingewikkeld in het najaar, je hebt weinig last van sneeuw, de tempratuur is niet extreme en het zicht is ok. Vorige week kwamen we in Pokhara een Poolse jongen tegen die net was van de trekking. We hebben van hem veel bruikbare informative over de tocht en een boek met kaart over de Annapurna gekregen. Dit moet voldoende zijn om ons daar te redden. Ik heb er onwijs veel zin in en denk hier te ontdekken waarvoor ik naar Nepal gekomen ben.

Werk en leven in Dhading
Het leven in Dhading is nog steeds geweldig. Elke ochtend sta ik op met een glimlach en realiseer ik me weer hoe gelukkig ik mag zijn om daar in de Bergen te leven en deze ervaring te beleven. De laatste dagen is het uitzicht op de Bergen ontzettend goed en dan heb je 180 graden uitzicht op de Annapurna (8.000m), Manaslu (8.100m) en Ganesh.

Het werk in scholen gaat ook goed alhoewel het wel lastig is om voortgang bij de kinderen te bespeuren. Wel zie je dat de kinderen ontzettend blij zijn en elke keer staan ze te springen om les van je te krijgen. Ik probeer wel Engels met de kinderen te spreken maar dit is wel lasting. Ik prober ook een beetje Nepalees van de kinderen te leren maar ook voor mij is dit lastig. Ik spreek nu alikati (beetje) Nepalees. Een aantal basis dingen, zoals groeten, hoe gaat het, vragen om water en eten, lukt me nog wel maar dan houd het verder wel op. Het komt regelmatig voor date en leraar om onduidelijke redden niet op school aanwezig is en dat de kinderen geen les hebben. Vorige week was de docent Engels afwezig en heb ik met de kinderen een aantal spelletjes in de klas gespeeld. Van Sportbedrijf Arnhem had ik een aantal balonnen mee genomen. Hiermee hebben we een aantal spelletjes gespeeld die de kinderen erg leuk worden. Natuurlijk gillen de kinderen van plezier als ze de ballon moeten laten klappen door er op te gaan zitten. Nu neem ik elke dag een groot aantal balonnen voor de kinderen mee om uit te delen. De kinderen vechten bijna om een ballon en doorzoeken je rugzak op zoek naar een ballon. Nu laat ik de kinderen kleine klusjes doen voor een ballon. Zo kunnen zee en ballon verdienen door 10 keer op te drukken, op en nee rte rennen, op het hoofd te gaan staan, etc. Zelfs de kinderen van de andere scholen of uit het dorp kennen me nu van de ballonnen en ‘zeuren’ om een ballon. Ook de ‘Jip en janneke bellenblaas ‘ slat erg aan. Dit is allemaal nieuw voor de kinderen en ze zijn erg nieuwsgierig. Met de kinderen van klas 3 heb ik kleurplaten gekkleurd. Dit is fantastisch en de kinderen hebben zich uitstekend vermaakt. Toen iedereen klaar was hebben we alle kleurplaten aan de muur bevestigd. De klas zet er nu ook meteen een stuk beter uit.

Over twee weken komen Herman, Teunis, Ine, Els en Jasper langs in Dhading. Het was nog een aardige klus om dit te regelen. Voor een aantal van onze groep is de klim omhoog naar het resort te zwaar. Het is wel mogelijk om voor 70 Euro met een jeep omhoog te rijden maar niet idereen wil hier geld voor uitgeven en wil liever lopen. Nu gaat een gedeelte van de groep de zware klim doen en de andere helft gaat via het zandpad geleidelijk omhoog. We blijven een aantal dagen in het resort en zullen de groep onze werkplek laten zien. Als wij in Dhading zijn, is het grootste festival van Nepal gestart en kunnen we dit van dichtbij beleven. Tijdens het festival gaat een groot gedeelte van de Nepalezen terug naar hun familie op het plattland om het festival te vieren. Tijdens het festival worden er diverse dieren, zoals geiten, kippen en buffalo’s geofferd en opgegeten met de familie. Bijzonder om dit van dicht bij mee te maken.

De man van het resort in Dhading is bezig met het bouwen van een nieuwe accommodatie om nog meer gasten onderdak te kunnen bieden. Ongeloofelijk om te zien hoe dat gaat; er zijn ongeveer 18 mesnen vanaf 06.00 in de ochtend tot 18.00 uur in de avond bezig met de bouw van het gebouw. De mannen slaan de stenen uit een groot rotsblok uit de Bergen en gooien deze in een grote mand. Deze mand van 60 kilogram word dan op de rug gedragen. Zo lopen de mannen dan weer 10 minuten terug naar het resort waar de andere ploeg een muur van deze stenen bouwt. De mannen werken hard en eten 3 keer per dag Dhal baat (rijst met linzen). Door dit vele eten zullen ze wel zo sterk worden. Het dagloon van deze mannen bedraagt dan 200 roepi’s, zo’n 2 Euro per dag. In hamro Gaum (Sankhu) werd ditz ware werk overigens door de vrouwen gedaan en hadden zij een dagloon van 3 Euro per dag. De mannen zijn dan echt luie varkens en hangen liever op hun schop om uit te rusten. Het is zo verbazenwekkend om te zien hoe hard de mensen in Dhading werken om hun geld te verdienen. Ook de kinderen worden groot gebracht met het idée om meet e helpen in het huishouden. Met grote manden op hun rug gaan vrowuen en kinderen naar het land om gras te plukken of de oogst van het veldt e halen. Met volle bepalling komen de vrowuen en kinderen dan weer thuis om aan de volgende klus te beginnen. Jelle en ik hoeven niets in het huis te doen en Ama en de kinderen zorgen super goed voor ons. Af en toe is het wel een beetje beschamend. We hebben al een keer aangeboden om samen met Baai (kleine broer) meet e gaan als hij op pad gaat om het gras te snijden en meet e nemen voor de geiten en buffalo.

Pokhara
Vorige week hadden we met de groep vrijwilligers een weekend in Pokhara. Dit weekend stond in het teken van de middenevaluatie maar gelukkig was er ook tijd voor ontspanning. Op zaterdag zijn we om 4h30 vertrokken voor de zonsopkomst in Naragkot. Als het weer dan helder is kun je de zon fantastisch op zien komen en heb je een prachtig beeld op de Annapurna range (8.000m). Helaas was het weer niet zo helder en hebben we de toppen van de Annapurna niet kunnen zien. Daarna hebben we een relaxte wandeling gemaakt waardoor we een goed indruk van het dorpleven kregen. Zondag waren we de hele dag vrij en hebben we gebruikt om te gaan varen op het meer. Gedurende de dag werd het zicht op de Bergen beter en konden we een aantal bergtoppen zien. Super natuurlijk. Op maandagochtend zijn we weer met de bus terug naar Kathmandu gegaan en hebben Jelle en ik halverwege de bus naar Dhading gepakt.

Festivals
Twee weken gelden was het vrouwendag hier in Nepal en dat is een van de weinige dagen dat de vrowuen niet hoeven te werken. De scholen in Dhading gingen dicht voor dit festival en dat betekende dat Jelle en ik een week naar Kathmandu konden om een beeld van het festival te krijgen. Op dinsdagochtend hebben we besloten om naar Pashupatinath te gaan. Dit is een heilige plek voor de Hinduisten. Er stond een ontzettende lange rij vrowuen in rode sari’s te wachten om naar binnen te gaan en sommige vrowuen hebben wel 4 uur moeten wachten. Al zed an binnen zijn, gaan ze 10 minuten naar de temple om te bidden om vervolgens weer naar huis terug te gaan. Het was hier zo druk dat het ons niet lukt om naar binnen te gaan. Overigens was het hele gebeid voor mannen afgesloten en was er geen mogelijkheid om naar binnen te gaan. Daarna hebben we maar de taxi genomen en zijn naar Durbar Square gegaan. Dit was minder druk en ook hier hebben we een prima beeld van het festival gekregen. De vrouwen dansen en zingen en voelen zich vrij. Op de dinsdag en de donderdag vasten de vrouwen en vieren ze feest. Aan het einde van het festival gaan ze na zonsondergang eten en zich reinigen in de rivier. Ze wassen dan hun hele lichaam schoon door 365 keer (dagen van het jaar) elk deel van het lichaam te wassen. Een aardige klus lijkt me.
Toen we deze week (vrouwenfestival) vrij waren had Rene, van stichting Veldwerk, ons gevraagd om een aantal dagen mee te klussen aan Hamro Gaum (ons dorp). Stichting Veldwerk is hier bezig om een school, daycare centre en childhouse te bouwen waar vrouwen en kinderen opgeangen kunnen worden en een opleiding krijgen. Fantastisch project. Op zondag zijn we samen met Rik met de taxi naar Sankhu gegaan. Ze verblijven daar met zijn drieen in een vriwilligershuis en zorgen zelf voor het eten. Rik is bezig met het aanleggen van een hydrosysteem waarmee hij stroom op kan wekken om het complex van (nood) electiciteit te voorzien. Op dit moment zijn er regelmatig powercuts om de electiciteitskosten te besparen. Jelle en ik hebben wat geholpen met het versjouwen van pijpen waar het water doorheen moet stromen. Op dinsdag zijn we terug naar Kathmandu gegaan voor het vrouwenfestival. Toen Jelle en ik de woensdag weer met de bus naar Sankhu wilden gaan kwamen we er heel laat achter dat we in het verkeerde plaatsje zaten. Er zijn twee plaatsen die je identiek aan elkaar zijn alleen de uitspraak van de dorpen is verschillend. Wel vervelend als je dan een hele dag in de bus gezeten hebt en aan het einde van de dag vermoeid in Kathmandu aankomt. Natuurlijk zie je dan alle verbaasde gezichten van de andere vrijwilligers die zich daarna kostelijk vermaakt hebben om onze verhalen. Op donderdag zijn we dan wel weer in het juiste plaatsje Sankhu aangekomen en hebben ons nog nuttig kunnen maken met het aanleggen van een trap. Op donderdag zijn we samen met Jasper naar een Tibetaans klooster gelopen. Hier kwamen we een Nepalese monnik tegen die ons de zin van het leven nog eens heft proberen uit te leggen. Heerlijke week gehad en daarna op zaterdag weer terug naar Dhading. Deze keer was de tocht omhoog extra zwaar aangezien we de avond ervoor aardig veel bier gedronken hadden.

Kathmandu
De laatste weken begint het wat drukker te worden in Kathmandu. Je merkt dat het toeristenseizoen begint. De laatste weken is er ook extra politie op straat die de ‘oorlog’ tegen straatbendes en bedelaars begonnen is. Vooral in Thamel zie je ‘s avonds veel bedelende kinderen op straat, maar ook vrouwen met kinderen. Dit is wel moeilijk om te accepteren maar een groot gedeelte van deze mensen maakt hier misbruik van. De vrouwen kunnen ook aan ander werk komen maar verdienen dan niet zoveel als met het bedelen. De jonge kinderen die je op straat ziet bedelen is erg. Een groot gedeelte van deze kinderen snuiven lijm uit zakjes om high te worden en het geld dat ze verdienen moeten ze aan een ‘pooier’ geven die hen een paar roepi’s geeft. De politie heft nu een avondklik ingesteld en elke avond wordt de straat om 23.00 schoon geveegd. Iedereen moet dan de kroegen uit en de taxi’s in om zo snel mogelijk nar huis te komen. De toersiten in Thamel lopen geen gevaar maar het is wel raadzaam om het bevel van de politie op te volgen. Gisteren werd om 23.00 uur ‘Tom and jerry’ ontruimt en dirigeerde een politieman met stok ons snel de straat op. De sfeer was grimmig en niet alle gasten kregen de kans om hun rekening te bepalen. Zowel bij de toeristen als bij de Nepalese bevolking roept dit irritatie op. Hier moeten we maar mee om leren gaan en zorgen dat we buiten de gevarenzone blijven.

Zo, ik ga me klaar maken voor de trekking naar ABC. Ik heb er ontzettend veel zin in en als het zicht een beetje helder is staat on seen waanzinnig avontuur te wachten. Ik kan niet wachten om jullie over 2 weken op de hoogte te brengen en de foto’s te laten zien. Tot zover, tot volgende keer.
Bedankt overigens weer voor alle leuke reacties op mijn weblog. Het is super leuk om te horen dat jullie mijn reis volgen en een reactive plaatsen.
Groet Ralph