laatste dagen

Dit al het laatste bericht uit Nepal zijn want over ruim 48 uur ben ik terug in Nederland. Wel gek om nu dit laatste bericht aan jullie te schrijven.

Herman en ik zitten nu in Kathmandu en brengen de laatste dagen hier door in afwachting op ons vertrek op vrijdag. Afgelopen zondag zijn we voor de laatste keer op bezoek geweest in Dhading om de hostfamilie, de school en vrienden te zien. Herman en ik zijn ontzettend gastvrij ontvangen door ama en Meila en konden slapen in het gastenverblijf. Een beetje een vreemde situatie toen we Megras, de eigenaar van het resort, tegenkwamen en hem vertelde dat we niet in het resort maar bij ama sliepen. Het was waanzinnig leuk om de mensen van het resort en het dorp wee te zien. Het weerzien op de shool was vreemd, en na een paar minuten waren we uitgepraat en zijn we vertrokken.

Gisteren heb ik het afscheid van Herman op de school mogen bijwonen en ervaren hoe het afscheid van een vrijwilliger ook gevierd kan worden. Herman heeft niet echt les gegeven op school maar meer geholpen met het management. Herman heeft in Nederland een fonds opgericht om zijn school financieel te ondersteunen. Met het geld heeft hij o.a. een geluidsinstallatie, een sportdag en nieuwe toiletgebouwen voor de kinderen en docenten gerealiseerd. Helaas waren de toiletgebouwen tijdens het afscheid van Herman nog niet klaar maar dat kon de prêt niet drukken. De directeur van de school had een programma met dans en zang georganiseerd waar tussendoor afscheid genomen werd van de oudste leerlingen van de school en van Herman. Herman werd deze dag in het zonnetje gezet en kreeg een levensgrote bloemenkrans omgehangen. Een bijzondere middag voor Herman, die veel voor de school betekent heeft.

De laatste dagen in Kathmandu winkelend doorgebracht. Een beetje door de stad heen slenteren op zoek naar souveniers voor familie. Gisteren hebben we voor de laatste keer bij Jimmy gegeten. Jimmy werkt voor stichting veldwerk en heeft de afgelopen 4 maanden veel met de vrijwilligers opgetrokken. Een heerlijke avond met lekker eten (afhaal), wijn en whiskey. Vanmiddag nog een keer naar Pashupatinath, de lijkverbranding in Nepal. Een bijzondere plek net buiten Kathmandu om de afgelopen 4 maanden te evalueren.

En dan zitten 4 maanden Nepal er al weer bijna op. Terugkijkend op deze periode kan ik me een gelukkig mens voelen; ik heb een klein beetje bij kunnen dragen aan de ontwikeling van Nepal, heb het prachtige land mogen ontdekken en de Nepalese bevolking leren kennen. Maar ook een vriendschap voor het leven opgebouwd met andere vrijwilligers. Ik heb Nepal niet veranderd maar Nepal heeft mij veranderd. I have Crossed my borders en deze ervaringen neem ik mee naar Nederland om daar weer mijn leven op te pakken.

Ik heb ontzettend veel zin om terug te komen naar Nederland en mijn familie en vrienden weer te zien en in de armen te kunnen sluiten. Gewoon op straat te lopen zonder de vieze lucht van Kathmandu op te snuiven, lastig gevallen te worden door mensen op straat die tijgerbalsum, hasj of schaakborden aan je willen verkopen. Niet klem gereden te worden door taxichauffeurs die zich door de smalle straatjes van Thamel bewegen, geen riksja-rijders die op elke straathoek staan te wachten en voor een paar roepi’s je overall naar toe brengen. De chaos in het verkeer en het vele toeteren van de auto’s en motoren op straat. Elke dag stroom en warm water te hebben en geen rekening te hoeven houden met de powercuts die momenteel zijn opgelopen tot 45 uur per week. Maar dit zijn nu net de dingen die karakteristiek zijn voor Nepal. Dit maakt Nepal nu net zo bijzonder en dit zijn tevens de zaken waarom ik de laatste maanden zo van Nepal ben gaan houden. Dus vandaag nog een keer de straat op en genietenv an de laatste momenten samen met Herman in Nepal voordat we morgenvroeg het vliegtuig in stappen.

Vrijdagavond landen we om 22.30 uur op schiphol. Dan ga ik met me moeder mee naar huis en zal hier de eerste weken doorbrengen. Vanuit Oostehout zal ik proberen iedereen weer op te zoeken en bij te kletsen. Vanuit Kathmandu stuur ik iedereen een laatste groet en wil ik iedereen hartelijk bedanken voor het trouw volgen van mijn weblog.
Tot ziens in Nederland,
Groet Ralph