afscheid van de school

Yes, hier ben ik dan weer eens. Jullie missen natuurlijk wel een verhaal bij de foto’s van het afscheid in Dhading.

Ik ben al weer ruim een week terug uit Dhading. De afgelopen dagen heb ik een fietstour naar Bhaktaphur, Naragkot en Sakhu gemaakt. Bakthapur is naast Patan en Kathmandu een van de 3 oude koningssteden en hier hebben ze prachtige pleinen met tempels (Durbar square). Heerlijk in mijn eentje op de fiets door het drukke verkeer van kathmandu zien te komen, zonmder dat er ongelukken gebeuren natuurlijk. De klim van Bakthapur naar Naragkot was vrij pittig kllimmen, maar gelukkig had ik een aardige ATB gehuurd. In nNaragkot ben ik Herman en Marleen tegengekomen en hebben we in een eenvoudig hotel overnacht. ‘s Avonds hebben we nog een fantastisch kampvuur gemaakt. Dit was prachtig en lekker warm in de koude maar heldere nacht. Eigenlijk komt iedereen alleen naar naragkot voor het prachtige uitzicht op de bergen op een heldere morgen maar donderdagochtend was het hartstikke bewolkt en hebben we geen berg gezien. Ik ben op de mountainbike naar benden naar Sakhu gegaan en herman en Marleen zijn het pad naar beneden gewandeld. Het was een heftige afdaling over grote keien en door diepe kuilen, maar het was waanzinnig leuk. Ik heb wel kramp in mijn vingers van het remmen gekregen waardoor ik af en toe moest stoppen om even uit te rusten. Donderdagavond in het vrijwilligershuis in Sakhu gebleven. Rik heeft hier 3 maanden aan het kinderhuis Hamro Gaum gewerkt. Gisteren waren er 2 andere nederlanders aan het werk met het aanleggen van een bliksemafweersysteem. Dusa na het werk hebben we heerlijk boodschappen gedaan in het dorpje en hebben super lekker gekookt met z’n allen. Natuurlijk zijn hier ook weer de nodige flessen drank bij opgegaan en kwamen er goede en interessante gesprekken op gang. Vandaag ben ik terug gekomen in kathmandu en heb net weer ervaren hoe druk het in het toeristenseizoen hier kan zijn. Nergens meer een kamer te krijgen of de kamers zijn onbetaalbaar. Nu zitten we voor 3 Euro in een eenvoudig smerig hotel. Ach, het is maar voor een paar dagen want maandag vertrekken we naar Langtang voor een trekking van ruim 10 dagen.

Nu even over het acheid uit Dhading. Het afscheid nemen van de sachool ging heel vreemd en hier heb ik dan ook een raar gevoel aan over gehouden. De docenten van de school hebben niet eens de moeite genomen om iets (kleins) voor me te organiseren. Terwijl ik de laatste dag op school allemaal leuke spelletjes voor de kinderen georganiseerd had; spijkerpoepen, ezeltje-prik, lepelrace en koekhappen. De kinderen hadden ontzettend veel plezier en zelfs de docenten deden enthousiast mee met de spelletjes. De meiden durfden de koek van de waslijn niet op te eten. Ze namen een hap van de koek en zorden er dan voor dat deze op de grond viel. Als ze de koe\k wel in de mond kregen spuugden ze deze weer snel op. Ik heb niet goed begrepen of ze de koek niet lekker vonden of dat ze dit van het geloof niet mogen eten. Na de laatste les van de vrijdag waren alle kinderen al vrij en bijna allemaal van het schoolplein verdwenen. Een aantal docenten zaten buiten in de zon en de andere docenten waren in de staffroom bezig. Ik heb iedereen zelf een hand geschud en ze bedankt voor de samenwerking de afgelopen 3 maanden. De principal zei nog wel dat ik aan de mensen in Nederland moest vragen naar Nepal te komen voor vrijwilligerswerk in Dhading. Met een vreemd gevoel ben ik aan het einde van de dag naar huis gelopen. Ik had een iets ander afscheid voor ogen gehad.

Het afscheid van de hostfamilie was gelukkig heel anders. Op vrijdagavond hebben Jelle en ik voor de laatste keer bij Ama en Meila gegeten. Ama had een special maaltijd met kip voorbereid en dit smaakte bijzonder goed. Na het eten hebben we de cadeautjes aan iedereen uitgedeeld. Ama en de zus waren blij met de yakwollen shawl en Meila en de broer waren blij met de warme muts. Na het eten hebben we de broer direct mee naar het resort genomen waar we een kampvuur zouden maken. Omdat het de avonden al aardig koud begint te worden in Dhading kon hij zijn warme muts goed gebruiken. In het resort hebben we een prachtig kampvuur gemaakt met herman en Marleen die vrijdagmiddag naar boven waren gelopen en 1 dag in Dhading zouden blijven.
De hele zaterdag heb ik een brok in mijn keel gehad. Uiteindelijk hebben we om 12.30 uur afscheid van Ama genomen. Ook zij had het lastig met het afscheid nemen. Ondanks dat er een ontzettende taalbarierre tussen ons bestond en de Nepalese vrouwen nauwelijks hun emoties laten zien, kon je zien dat deze vrouw moeite had met dit afscheid. Daarna zijn we naar het resort gelopen om daar afscheid te nemen van Meila en Shiva. Daar hadden ze een kleine ceremonie voor ons bedacht waarbij we een tikka op ons voorhoofd geplaatst kregen en een witte sjaal omgehangen kregen. Erg leuk en emotioneel, zowel voor ons als voor de stafmembers van het resort. Ama had zelfs de moeite genome nom naar het resort te lopen en ons nog een maal gedag te kunnen zeggen voordat we definitief weg gingen. Door het naar beneden lopen begonnen we natuurlijk ontzettend te zweten en begon de tikka uit te lopen waardoor we een rood doorlopen gezicht kregen.

Zondagavond hadden we een afscheidsetentje met Cross Borders. Dat was super gezellig alhowel het eten in het restaurant daar niet al te goed en bijzonder is. Deze week zijn al 2 vrijwilligers naar huis gevlogen en de andere vrijwilligers gaan allemaal hun eigen gang. Vandaag is de nieuwe groep vrijwilligers aangekomen die nu aan hun 10 daagse introductie beginnen. Onze tijd is nu dus echt afgesloten en begint er voor Cross Borders weer een nieuwe groep aan de job.

Verder is het hier in Nepal en in Kathmandu in het bijzionder waanzinnig goed. Je ziet de politieke varandering met de maoisten aan het bewind hier. In het hele land zijn er regelmatig banda’s (demonstraties) tegen de acties van de Maoisten. Vorige week was een paar dagen de snelweg tussen Malakhu en Dhading Besi geblokkeerd omdat de busmaatschappijen demonstreerden tegen de invoering van nieuwe tacicombi’s door de maoisten die duidelijk onder de kostprijs redden. Hierdoor gingen minder mensen met de normale bussen en werd er minder verdiend. Er moest dus eerst gepraat worden over deze nieuwe taxicombi’s voordat de weg weer open kon. Ook in Thamel merk je de acties van de Maoisten. Ze hebben nu tegenwioordig een avondklok van 23.00 uur ingevoerd en vanaf dat tijdstip moeten alle kroegen leeg. Als dit volgens de Maoisten niet snel genoeg gaat, komen ze binnen stormen en someren iedereen naar buiten te gaan. De toeristen doen de soldaten niets maar er gaat wel degelijk dreiging van deze gasten uit. Ook de straatkinderen en bedelaars zijn grotendeels uit Thamel verdreven en verblijven nu vaak met 20 ineen gepakt op een stuk karton net buiten de toeristenplek. Triest om te zien en het breekt af en toe je hard om ze zo te zien lopen, bedelen en liggen. Maar de kinderen kiezen zelf voor een zwervend en bedelend bestaan. Er zijn zo ontzettend veel organisaties bezig met de zorg voor de straatkinderen maar elke keer \komen ze weer terug op straat omdat hier meer geld valt te verdienen. Er zijn dus nog steeds voldoende toersiten die de kinderen geld geven waardoor het bedelgedrag in stand gehouden word. Afgelopen week kwamen we uit de kroeg een aantal straatkinderen tegen. Ze vinden het al bijzonder als je ze al aandacht geeft en even een aantal kleine spelletjes met ze spelt. Deze kinderen lopen allemaal in oude en dunne kleding die niet bestand zijn tegen de koude avonden. Ik had op dat moment zo te doen met het ventje van amper 8 jaar oud dat ik hem mijn fleece jack gegeven heb. Hij was hier zo blij en trots op dat dit meteen voor mij ook een goed gevoel gaf. Ik hoop hem deze week nog in zijn jas tegen gekomen zodat ik weet dat hij deze niet verkocht heft om er lijm voor te kopen.

Ok, het bericht is wee rte lang geworden. Ik ga me klaar maken voor de avond. Morgen nog even boodschappen doen voor de trekking van maandag. Ik heb er ontzettend veel zin in en prijs me super gelukkig dat ik de kans heb om een tweede trekking in Nepal te kunnen maken. Het gaat jullie allen goed en houd me op de hoogte van de dingen in Nederland. Tot in December.