Verrassing

He hallo mensen in Nederland. Een van de laaste berichtjes uit nepal want over ruim een week sta ik alweer op nederlandse bodem.

Maar toch nog even een berichtje over de belevenissen hier in Nepal. Er is de latste weken weer genoeg gebeurt.

Op maandag 17 november ben ik naar het vliegveld gegaan om Lutz op te wachten. Dit duurde natuurlijk weer langer dan verwacht en in de tussentijd heb ik me kunnen vermaken met de aankomst van de Indiase minister. Uiteindelijk kon ik over de kleine Nepalese bevolking Lutz aan zien komen. Maar hij was niet alleen gekomen, hij was samen met Ernie naar nepal gekomen. Dit was een verrassing waar ik wel even tijd voor nodig had om van bij te komen.

Lutz en Ernie zouden maar tien dagen blijven en Herman en ik hadden een programma voor deze 10 dagen gemaakt. Zo zouden we een bezoek aan Durban Square, Pashupatinath, Baktaphur durbar square brengen en een korte trekking rondaom Bagnas lakes in Pokhara maken. We hebben Lutz en Ernie in een paar dagen van de ene plek in Kathmandu naar de andere plek gebracht en gebruik gemaakt van alle vormen van transport; taxi, fietsen en lopen. Vooral het fietsen is een belevenis in kathmandu door de drukte en de chaos die er op straat heerst.

Na een paar dagen Kathmandu wilden we donderdagochtend naar Pokhara vertrekken voor de Royal Trek. Deze korte trekking van 2 a 3 dagen is gedaan door prins Charles van England en heeft hier zijn naam aan te danken. Donderdagochtend stonden we om 7.00 uur op de bus te wachten die helaas niet op kwam dagen. Banda, staking.
De busmaatschappijen redden vandaag niet omdat ze meer veiligheid van de regering eiste op het traject van Kathmandu naar Pokhara aangezien hier de laatste maanden een aantal mensen vermoord waren. Nadat we van een behulpzame nepalees te horen kregen dat er die dag geen busverkeer in de Kathmanduvalley mogelijk was en we morgen maar opnieuw terug moesten komen, zijn we naar baktaphur gefietst. Hier bleek dat de banda zich ondertussen door de hele valley uitgebreid had. Overal liepen mensen op straat en de sfeer werd steeds grimmiger. Nergens zag je bussen, taxi's, auto's of fietsers en alle mensen leken naar een plek te lopen om zich daar te verzamelen en te staken. Wij konden ons op de fiets nog relatief veilig tussen de stakers begeven maar zijn wel een aantal verzocht om te voet verder te gaan. Op de terugweg was de sfeer minstens zo grimmig; op straat waren vuurtjes aangestoken en stonden vernielde auto's zonder chauffeur. Er was zelfs een ambulance in de fik gestoken en alle ramen en lampen kapot geslagen. De volgende dag werd er in alle kranten van kathmandu over de staking geschreven en niemand wist hoe lang deze band ging duren. De nieuwe regering van Nepal (nadat de koning afgezet is zijn de maoisten aan de macht gekomen) heeft een belofte gedaan om al het land dat ze van de boeren tijdens de guerilla oorlog ingepikt hebben aan het einde van deze maand aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. Maar de afscheidingspartij van de Maoisten dreigt deze belofte niet waar te kunnen maken en de mensen komen daar dan tegen in opstand.

Vandaag gaat de onrust in Nepal verder toen in de krant geschreven werd over de sluiting van 38 hotels in Naragkot. De regering heeft besloten dat het minimumloon van alle (ongeschoolde) arbeiders minstens Nr 4.600 (46 Euro per maand) moet zijn. Veel arbeiders eisen nu van de hoteleigenaren dat ze het minimumloon betaald krijgen maar de hoteleigenaren kunnen dit niet betalen. Nu zijn ze gaan staken en zijn alle hotels in Naragkot gedwongen hun deuren te sluiten. Elke dag lees en hoor je veel over de besluiten van de Maoistische regering, die zich moeten bewijzen nu ze aan de macht zijn. In het verleden waren het vooral terroisten die veel oorlog gevoerd hebben in de Bergen en zelfs op de terroistenlijst van de Amerikanen stonden. Nu ze in Nepal aan de macht zijn moet de Amerikaanse regering ze wel accepteren en zijn ze van de lijst afgehaald.

Om niet al te veel risico te lopen vrijdag opnieuw met de banda geconfronteerd te worden, hebben we besloten met het vliegtuig naar Pokhara te gaan. Ergens in een donker kamertje bij een reisbureau in Thamel, hebben we voor 52 Euro een ticket kunnen boeken. De volgende dag op het vliegveld verbaas je je over de manier van werken; geen baggage inchecken maar gewoon met je rugzak van 55 liter door de douane. Geen scherpe voorwerpen in je tas zoals zakmes, lucifers, etc. Zeker weten? Ja, maar voor de zekerheid haal ik mijn zakmes toch even uit mijn rugzak zodat deze tijdens het fouileren niet gevonden wordt. Over 5 minuten komt het vliegtuig, nog even geduld. Ja het vliegtuig komt echt wel, het staat alleen niet vermeld op de informatieborden. Uiteindelijk zaten we met 6 mensen in het kleine vliegtuigje en waren we binnen 30 minuten in Pokhara.
In Pokhara hebben we boodschappen gedaan voor de trekking. Dit is gemakkelijk want er zijn voldoende buitensportwinkels waar je slaapzakken, gasbrander, pannenset en andere benodigdheden kunt kopen of huren. De trekking was super leuk. We hebben 3 dagen gelopen en 2 dagen in een tentje gekampeerd en zelf voor het eten gezorgd. Aan het einde van de eerste dag hebben we ons tentje op een rijstveld opgeslagen en hadden we prachtig uitzicht op de bergen. Eerst hebben we geprobeerd om zelf hout te vinden voor het kampvuur maar toen dit niet bleek te branden, hebben we voor NR 100 (1 Euro) hout gekocht bij een boer. Deze man was zo life om ons zijn hout te verkopen. Volgens mjij begreep hij er niets van maar hij was blij met het geld. De tweede dag zaten we niet op de geode route en hebben we een onwijze omweg moeten maken om in het juiste dorp te komen. Lutz voelde zich niet zo goed (griep) en Ernie had last van blaren zodoende hebben we besloten om de kortste weg naar het resort te nemen. Dit zou het einde van de trekking zijn en de slaapplaats voor Lutz en Ernie die behoefte hadden aan wat luxe.
Herman en ik hadden een fantastische kampeerplek met uitzicht op het meer. Alleen hadden we weinig privacy aangezien de locale bevolking ons en onze Europeese gebruiken wel wat vreemd vonden en hier meer van wilden weten. De volgende dag hebben we ons tentje ingepakt en zijn we met de bus naar Pokhara gegaan. Heerlijk weer de luxe van een hotel en een warme douche. De twee dagen daarna hebben we heerlijk rustig doorgebracht in een bootje op het meer met een beetje zwemmen, eten en drinken.

Woensdagochtend zijn we met de taxi-combi (een minibus) terug naar kathmandu gereden. Een tocht van ruim 6 uur door de bergen. Gelukkig ging alles hier goed, al heb je onderweg altijd een aantal spannende momenten met het inhalen van tegenliggers. Vandaag is de laatste dag van Lutz en Ernie in Nepal. Vanochtend hebben zee en mountainflight gemaakt en ze hadden fantastisch helder weer en hadden een prachtig uitzicht op de Bergen. Nu zijn ze de laatste inkopen aan het doen voor hun terugreis naar Nederland.

Herman en ik blijven hier nog een week en vliegen dan vrijdagochtend 5 december terug naar Nederland. Als alles volgens de planning gaat, komen we vrijdagavond 5 december om 22.30 uur aan op schiphol. Ik kom dus als pakje aan op sinterklaasavond.
De komende week gaan we nog een aantal leuke dingen doen. Zo vertrekken we zondagochtend voor de laatste keer naar Dhading om de mensen daar te bezoeken en te zien hoe het daar gaat. Het liefst slapen we dan bij het gastgezin waar ik en Jelle de laatste 3 maanden doorgebracht hebben. Donderdag 4 december vieren Herman en ik sinterklaasfeest in het kinderhuis in Sakhu. herman is Sinterklaas en ik ga proberen zwarte piet te spleen en de kinderen een onvergetelijk feest te bezorgen. In de tussentijd moeten we nog souveniers kopen voor de terugreis naar Nederland.

Over mijn terugkomst in Nederland heb ik al een beetje nagedacht. Er is een uitzendbureau voor de jeugdhulpverlening in Nijmegen, www.debaanbrekers.nl waar ik als uitzendkracht aan de gang kan. Dit lijkt me een prima mogelijkheid om kennis te maken met de jeugdhulpverlening en te bepalen of me dit gaat bevallen. Daarna kan ik besluiten of ik voor een vast contract in de jeugdhulpverlening kan gaan.

Eerst nog even 7 dagen genieten in Nepal en daarna lekker naar huis om familie, vrienden en kennissen te zien en ervaringen van de laatste 4 maanden uit te wisselen. Heel veel plezier in Nederland en ik kijk langzamerhand uit naar mijn terugkomst.

Groet Ralph