Daar boven op de berg...... in Dhading

Net terug in Kathmandu en meteen even internet opzoeken om jullie bij te praten over de eerste week in Dhading.
Bedankt voor alle leuke reacties uit Nederland.

Weekend in Chitwan
Vorige week vrijdag zijn we met de groep vrijwilligers naar Chitwan national park gegaan. dit was ongeveer een busrit van 4 uur vanuit Kathmandu. Vanuit de drukke stad rijdt je steeds verer de bergen in totdat je uiteindelijk in het platte en warme gedeelte van Nepal, de terrai, komt. Daar logeerden we in een soort resort. 'S avonds zijn we naar de rivier gegaan om van de zonsondergang te genieten. Als de bewolking weg is, heb je hier een fantastisch uitzicht op het Annapurna gebergte. Helaas is het nu mousson, regentijd, en is er veel regen en bewolking. In de rivier zwemmen krokodillen en wij hadden het geluk om ze van heel dichtbij te mogen begroeten. Er waren zelfs honden in de rivier aan het spelen die bijna door de krokodil opgegeten werd. De krokodil was al onder water gedoken voor zijn aanval op de prooi maar gelukkig werd de hond tijdig uit het water getrokken door een Nepalees.

Zaterdag zijn we vroeg op pad gegaan om met een bootje over de rivier te varen en van wildlife te genieten. Helaas hebben we niet meer gezien dan een paar krokodillen en een paar pauwen. Terug bij het resort zijn we de olifanten gaan wassen. In de rivier (waar de dag ervoor nog krokodillen zwommen) staat dan een olifant met zijn begeleider. Je mag dan op zijn rug klimmen en op commando van de begeleider gooit hij met zijn sluft water over je heen. Op een ander commando schudt de olifant zich van je af en val je van zijn rug af in het water. Ik heb ook nog geprobeert om op de rug van de olifant te staan. Dit is best wel lastig maar het geeft je wel een machtig gevoel als je op zo'n groot dier staat. De olifant-begeleleiders zijn wel een beetje lomp tegen de olifanten. Ze slaan ze continue achter de oren of geven ze een por in de zij.

Zaterdagmiddag zijn we met de groep een tocht gaan maken op de rug van de olifant door de jungle. Je zit dan met 4 personen in een mandje op de rug van de olifant en je trekt de jungle in op zoek naar andere wilde dieren. We hebben een neushoorn met haar kind gespot en van heel dichtbij kunnen bekijken. De neushoorn werd door 5 olifanten omsingeld zodat de toeristen foto's van heel dichtbij konden maken. Eigenlijk is het wel een beetje triest wat er allemaal voor de toeristen gedaan wordt en hoeveel de dieren hier voor moeten lijden. Onze gids vertelde dat er een paar maanden geleden een olifant was die het slaan zo beu was en met de slurf de man boven van zijn rug afpakte en hem vermorzelde met zijn poot. Dit is natuurlijk ook een heel triest verhaal maar enigszins begrijpelijk als je ziet hoe de dieren moeten lijden.

Op weg naar Dhading
En dan ineens is het maandag en is de introductie periode voorbij en moet je op weg naar je werkplek. Aan de andere kant had ik er ook wel ontzettend veel zin in na 10 dagen van rennen en vliegen. Op een kruising op de snelweg hebben Jelle, Renee (Stichting Veldwerk) en ik afscheid genomen van de groep en een andere bus genomen. Na 15 minuten gingen we van de bus en begon de lange wandeling naar boven naar Dhading. Gelukkig was er een jongen uit het dorp die onze zware tas zou dragen. Jelle en ik hadden 's ochtends nog de spullen verdeeld zodat wij alleen nog maar een (lichte) rugzak hoefden te dragen. De zware rugzak werd gedragen door Deepack. Het was een hele zware tocht naar boven naar Pathle. Vooral het weer, het moet wel 30 graden geweest zijn, maakte de tocht zwaar en uitputtelijk. Wij moesten zeker na 15 minuten rusten en weer op adem komen terwijl Deepack, wel met zuchten en steunen, redelijk makkelijk naar boven liep. De tocht naar boven ging dwars door rijstvelden en kleine dorpjes. Overal kwam je aardige mensen tegen die je vriendelijk groette of kleine kinderen die 'Bye Bye' naar je riepen. Boven op de berg stond Rene ons al op te wachten. Hij had nl. de weg met de motor afgelegd. Deze weg was door de zware regen ook onbegaanbaar geworden en ze moesten dan ook regelmatig van de motor afstappen en deze door de modder duwen. In het resort konden we snel douchen en na het eten stond er een bord Dhal Baat en een lekker biertje klaar.

Kennismaking met het gastgezin
Na het eten zijn we naar de familie gegaan waar we de komende tijd wonen. De man des huizes werkt in het resort en is bijna nooit thuis. De moeder, ama, spreekt helemaal geen engels en zorgt voor het hushouden. Daarnaast hebben ze een sdochter van 16 en een zoon van 12. De zoon gaat naar de school waar Jelle en ik les gaan geven en de dochter moet een half uur door de bergen lopen om bij de school te komen. Het huis van de familie redelijk groot en bestaat uit drie aparte delen. In het eerste huis wordt onder gegeten en boven slaapt vader en moeder. Daarnaast is er nog een schuur waar onder de dieren, kippen en runderen rond lopen en op de boven verdieping de dochter slaapt. En in het ander deel van het huis hebben Jelle en ik een eigen kamer met balkon. In onze slaapkamer staan drie bedden, we gebruiken allebei een bed en het andere bed wordt gebruikt voor onze kleren. De familie zorgt erg goed voor ons; 's ochtends hebben we een uitgebreid ontbijt met pannekoeken, rosti, dhal baat of donuts en s'avonds is het veelas rijst met linzen (dhal baat). De moeder vult elke keer het bord bij en in het begin was het lastig en onbeleeft om dit af te slaan. Nu hebben we al een paar Nepaleese woorden geleerd en kunnen we dit beleeft afslaan. Jelle omschrijft het leven in het gastgezin als een soort hotel. Ama komt elke keer een kop thee brengen als we thuis zjn of ze staat al weer voor het eten te zorgen. Gisteren plukte ze van het land een grote komkommer die we dan als lunch mee naar school konden nemen.'s Avonds spelen we vaak nog spelletjes met de broer en zussen. Jelle heeft 'Mens erger je niet' vanuit Nederland meegenopmen en zij hebben ons het spel van de tijger en de schapen geleerd (soort dammen). Om 21.00 uur gaan we slapen en staan dan normaal dan zo rond 07.00 uur op. De Nepalezen staan echter al om 05.00 uur op en gaan werken op het land (gras halen voor de geiten) of hout hakken. De kinderen maken in de ochtend hun huiswerk. Het resort heeft een douche waar we gebruik van kunnen maken. Het is niet zeker dat je elke ochtend warm water hebt maar het is altijd beter dan wassen bij de 'dorpskraan'. Vlakbij het hus staat een waterkraan waar het dorp gebruik van maakt om zich te wassen. Mannen, vrouwen en kinderen maken hier gebruik van om hun kleren en haren te wassen. Ik maak er vooralsnog allen gebruik van om mijn handen te wassen en mijn tanden te poetsen. De darmen zijn nu ondertussen wel aan het water uit de pomp gewend en we vullen nu zonder problemen onze flessen voor drinkwater. Boven bij het resort heb je prachtig uitzicht op het dal en op de hoge bergen. Nu staat 's ochtends de bewolking nog erg laag maar als het weer straks helderder wordt, heb je prachtig uitzicht op de Annapurna (8.000m), Manaaslu (8.100m) en nog een andere berg van 7.000 m. Zo eind augustus eindigt de Mousson en moet het uizicht beter worden.

Eerste ker naar de school
In Pathle zijn twee scholen waar Jelle en ik aan de slag gaan. Een school (van 70 leerlingen) was deze week nog dicht dus we konden maar naar een school. Rene heeft ons dinsdagmidag bij de school geintroduceerd. Dit is een school die met financiele ondersteuning van Zuid Korea gebouws is. De klaslokalen zijn klein en er zitten vaak meer dan 40 of 50 leerlingen in de klas. Wij gaan Engels geven aan class 3, 4 en 5. Op de school zijn 3 docenten die zich bezig houden met de Engelse taal maar het niveau is echt slecht. Zowel van de docenten als van de leerlingen. Het onderwijssysteem in Nepal is onbegrijpelijk voor ons. De kinderen hebben 2 boeken; English Book en Englih Time. De docent komt vaak de klas binnen en begint de tekst uit het boek op te lezen. Daarna vraagt hij een kind een stukje voor te lezen. De docent kan het kind nauwelijks verbeteren omdat zijn kennis niet accuraat is. Als hij niet tevreden is vraagt hij een ander kind het stuk tekst van voor af aan weer voor te lezen. Zo kan het dus voorkomen dat de kinderen 40 minuten bezig zijn met het lezen van een stuk tekst van een A4. Ander voorbeeld van het Nepalees onderwijs is het herhalen van de leraar. De leraar roept hard op: 'I am a teacher' en de kinderen roepen daarna allemaal in koor 'I am a teacher'. Hier valt nog heel wat in te veranderen voor Jelle en mij. De eerste week hebben we achter in de klas geobserveerd en aantekeningen gemaakt en vanaf volgende week gaan we zelf lesgeven. Sommige leraren testen je al door meteen zelf voor de klas te zetten. Zo hebben we donderdagochtend 1 les Engels met groep 5 gedaan omdat de leraar er zelf niet was maar daarna zijn we direct weer gaan observeren.

De school begint om 10.00 uur maar veel kinderen komen later op school. De meeste kinderen hebben geen horloge en weten dus niet wanneer ze naar school moeten. Vaak gaan ze naar school als het werk thuis of op het land gedaan is in de veronderstelling dat het dan tijd is. Om 10.10 verzamelen de kinderen voor de school en gaan netjes in een rij staan. Een docent staat dan met een trommel voor de groep en slaat op de trom een ritme. De kinderen weten dan precies wat te doen en maken oa een stap naar rechts of links, steken een arm omhoog of springen een keer op. Een soort vorm van ochtendgymnastiek. Als ze dit even gedaan hebben zingen ze gezamenlijk het Nepalees volkslied en gaan vervolgens de klas in.

De afgelopen week hebben we met class 8 een partijtje voetbal gespeeld. Voor de school ligt een modderig veldje waar 2 voetbaldoelen zijn neergezet. Natuurlijk is het veldje door de regen hartstikke glad en vies geworden maar dit was voor de kinderen geen belemmering om fanatiek te spelen. Na het voetballen wassen de kinderen hun handen, voeten en kleren bij de tuinslang die bij de school ligt. Donderdagmiddag hebben we een partijtje volleybal met ze gespeeld. Fantastisch om te zien hoe de kinderen daar van genieten. De kinderen uit het dorp zjn erg leuk. Natuurlijk is het vreemd dat er 2 blanken mannen in hun dorp wonen en kijken ze eerst de 'kat uit de boom' maar zodra je toenadering zoekt voelen ze xich vrijer en maken gemakkelijker een praatje. Ook tijdens dit soort gesprekjes is het goed de kinderen te stimuleren Engels te sprekem. Ze spreken slecht engels maar langzamerhand gaan ze het wel proberen.

Terug naar Kathmandu
Vonochtend zijn we om 9.00 uur van Pathl terug naar de weg gelopen om de bus te pakken. Dit was eerst weer een wandeling van 2 uur. Daar zijn we op de bus naar Kathmandu gestapt, een rit van 4 uur. We zaten boven op het dak van de bus samen met een Nepalees en drie geiten. Onderweg een tijdje in de file gestaan aangezien er een aantal vrachtauto's op de weg stonden die alles blokkerden. Wat is de weg terug naar Kathmandu een tegenstelling tot de rust die we in Dhading hadden. Overal weer toeterende en schreeuwende mensen, de vieze rook van de stad etc. Maar aan de andere kant hebben we nu weer toegang tot internet, eten we vanavond een pizza en drinken we een heerlijk koud biertje

CHEERS