1e week in Kathmandu

Beste mensen,

Hartelijk dank voor de vele reacties die ik voor mijn vertrek naar Nepal van jullie heb ontvangen. Ik ben goed in Nepal aan gekomen en zal jullie op de hoogte brengen van mijn eerste belevenissen hier.

Vrijdagochtend vroeg op het vliegveld van Kathmandu aangekomen.De groep vrijwilligers bestaat uit 9; Herman een directeur van een VMBO, Teunis, iemand uit de zorg, Ine, een fysiotherapeut uit Belgie, Rik, een bouwingeneur, Jelle, een student uit Eindhoven, Els, een leraar op een basisschool, Jasper, student, Sietse, student en ik. We verblijven de 1e week met z'n allen in een hotel in Thamel, de toeristenwijk van Kathmandu.

Meteen bij aankomst in kathmandu kom je in een andere wereld; slechte onbegaanbare wegen, veel verkeer op de weg, zowel auto's, motors, fietsers en wandelaren. De Nepalezen zijn erg ongeduldig in het verkeer, overal wordt er getoeterd. Op deze manier waarschuwen ze de mensen dat ze er aan komen en dat ze er langs willen. Op de weg is het een chaos, ze rijden aan de linker kant van de weg en kris kras door elkaar. Op dit moment is er nauwelijks benzine te verkrijgen omdat India de benzinekraan dicht gedraaid heeft nu Nepal de rente van de lening niet terug kan betalen. Dit betekent dat er hele lange rijen voor de benzinepompen staan en mensen 4 dagen in de rij staan om benzine te kunnen tanken. Dus als de bezine vrij te verkrijgen is zou het nog drukker en onveiliger zijn op de weg.

Deze week hebben we een introductie week in kathmandu. Dit betekent dat we oa Nepalese les hebben en voorbereid worden op het werk op de school. De taal is lastig te leren, de uitspraak is ingewikkeld. Een verkeerde uitspraak van het ene woord kan meteen een andere betekenis hebben. Voor het werk op de scholen krijgen we een overdracht van 2 vrijwilligers die voor ons in Dhading gewerkt hebben. Het Nepalese schoolsysteem is vooral gericht op veel herhaling. De leerlingen leren vooral door het herhaklen van de woorden van de leraar. Vaak weten ze dit niet toe te passen in andere vormen. Er zijn twee scholen in Dhading waar we aan de slag kunnen; een school is klein en telt 70 leerlingen en de andere school heeft 300 leerlingen. De klassen kunnen erg vol zijn, een klas van 50 leerlingen is geen uitzondering. Vandaag hebben Jelle en ik een afspraak met Rik, vorige vrijwilliger in Dhading om te kijken hoe we zijn werk daar voort kunnen zetten.

Wij vertrekken maandag naar Dhading en zullen daar bij een lokaal gastgezin verblijven. Vanuit Kathmandu nemen we de bus richting Pokhara, daarna moeten we overstappen op een andere bus om vervolgens nog 4 km. te lopen in de berg. Het zal ons dus zeker 4 uur kosten om op de plaats van bestemming te komen. Maar dan moet het uitzicht wel fantastisch zijn. De andere vrijwilligers blijven in het hotel in Kathmandu en zullen van alle gemakken voorzien zijn. Wij verblijven in een lokaal gastgezin, zullen 3 keer per dag Dhal Baath, het plaatselijke voedsel eten, in een een klein huisje zonder douche in de bergen leven zonder enige luxe leven. Fantastisch toch, en dan elke dag nog een prachtig uitzicht op de bergen hebben. Maandag, de eerste keer dat we naar Dhading gaan, gaat er iemand van de staff mee om ons te introduceren in het dorp en is er zijn er twee dragers die onze spullen naar boven dragen.

Verder hebben we natuurlijk al fantastische dingen gedaan in Nepal. Maadag zijn we naar Barhabise gegaan, een klein dorpje vlakbij de Tibetaanse grens. Helaas konden we niet naar de grens toe omdat China de deze gesloten heeft en er nauwelijks toeristen toe gelaten worden. In Barhabise hebben we een hike tocht gemaakt naar de ouders van Ramesh, een van de Nepalese mensen die voor Cross Borders werkt. Een flinke wandeltocht van 3 uur naar het huis maar zo waanzinnig mooi. Je loopt in de bergen en je hebt een fantastich uitzicht op de rijstvelden. Zo nu en dan passer je een huis waar een vriendelijke man/ vrouw/ kind je begroet. Boven op de berg hebben we even een kopje thee gedronken, nog geen yakthee want die leven nog veel hoger, voordat we weer naar beneden gingen. Die nacht hebben we in een eenvoudige accommodatie in Barhabise geslapen.
Dinsdag zijn we met de bus naar The last Resort gegaan. Je kunt dan boven op het dak van de bus zitten, wij doen dat vrijwillig maar voor veel mensen is dit de enige manier om met het openbaar vervoer te rijden. Er kan van alles in de bus meerijden, varierend van pakken rijst tot koeien en kippen. Boven op het dak van de bus heb je een fantastisch uitzicht op de omgeving. Echt veilig is het niet aangezien de draden voor de electrischiteit onbeschermd over de weg gespannen zijn en de weg vaak erg slecht is. De electrischiteit kan overigens ook zomaar midden op de dag uitvallen. Dan valt alles uit en duurt het weer even voordat het weer aan gaat.
Als je bij The last resort aankomt moet je een super hoge hangbrug over van ongeveer 200 meter hoog om in het resort te komen. In het resort kom je in een totaal andere wereld. Hier leef je weer volledig in luxe en is alles te koop tegen een hoge toeristische prijs. Wat een tegenstrijdigheid als je dan een hike gaat maken in de bergen en ziet hoe de mensen rondom het resort leven. Kleine huisjes waar de mensen zelf rijst en mais verbouwen en eenvoudig moeten leven om rond te komen. Gelukkig zijn deze mensen heel tevreden en groeten ze je vriendelijk als je langs loopt. De bouw van het resort heeft natuurlijk ook voordelen voor de plaatselijke bevolking. Veel mensen vinden een baan in het resort of profiteren van de opbrengsten van de toeristen.
Woensdag hebben we een bungee swing gemaakt van deze brug. De swing was 180 hoog, en je maakt een free fall van minstens 6 seconden. Je staat op een klein platform en kijkt voorzichtig over de rand naar beneden. Op het teken van de instructeur spring je over de rand, maakt een vrije val van 6 seconden voordat je voelt dat je aan een touw vast zit. Dan sschommel je nog een aantal keren voordat je beneden opgetakeld wordt. Echt super.
Later op de dag hebben we nog een raft trip gamaakt op de Bothi Koshi, een van de snelst stromende rivieren in Nepal. We zaten met 8 vrijwilligers in de boot en zijn 25 km. de rivier afgevaren. Op sommige stukken ging het er echt hard aan toe en moest je moeite doen om in de boot te blijven liggen. Halverwege de tocht hebben we een picknick gehad en genoten van heerlijke salades.

Nu vandaag hebben we een rustig dagje in Kathmandu. Vanmiddag nog een taalles en verder een beetje relaxen. Morgen vertrekken we om 06.00 uur naar Chitwan. Dit is een nationaal park waar je boven op de rug van een olifant op zoek naar krokodillen gaat. Je kunt dan ook nog samen met de olifanten in de rivier gaan zwemmen. Dit wordt dus nog een leuk uitstapje.

Maandag zit de introductie er op en gaan we aan de slag in Dhading. Hopelijk kan ik jullie dan later op de hoogte brengen van de belevenissen op school.

Zo, time is up. Ik ga weer aan de slag. Hoop dat jullie een beetje een beeld van mijn belevenissen hebben gekregen. Ik houd jullie op de hoogte.

Namaste